Archive for the ‘ διαδίκτυο ’ Category

Να νομιμοποιηθεί η ανταλλαγή αρχείων

Η φωτογραφία από το blog του Ματθαίου ΤσιμιτάκηΜια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ανθρωπολόγου Michel Bauwens πήρε ο δημοσιογράφος Ματθαίος Τσιμιτάκης για λογαριασμό της Καθημερινής.

Στη συνέντευξη ο Bauwens, ο οποίος με τα κείμενά του έχει επηρεάσει την ίδρυση και τη λειτουργία «πειρατικών κομμάτων» σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, υπεραμύνεται της ανταλλαγής αρχείων και προτείνει οι δημιουργοί να πληρώνονται με ποσοστό επί των τηλεπικοινωνιακών τελών.

«Υπάρχει μια παραδοξότητα στο υπάρχουν σύστημα. Αν αγοράσω ένα αυτοκίνητο, μπορώ να το κάνω ό, τι θέλω, να το δανείσω κ. ο. κ. Για να αποκτήσω μουσική όμως πρέπει να αποδεχτώ μια φεουδαρχική άδεια, η οποία δεν μου επιτρέπει να την μοιραστώ. Το θεωρώ απαράδεκτο. Νομίζω ότι το δικαίωμα του να μοιράζεσαι είναι υπέρτερο του δικαιώματος προστασίας της ιδιοκτησίας. Επίσης, θεωρώ ότι το υπάρχον σύστημα δεν αμείβει καλά τους δημιουργούς και δεν προστατεύει τους ίδιους, αλλά τους μεσάζοντες· αντίθετα, εκμεταλλεύεται τους δημιουργούς. Αντί να αρνηθούμε την εξέλιξη της τεχνολογίας ή να καταπατήσουμε δικαιώματα, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μηχανισμούς που μετρούν τη διακίνηση των αρχείων και οι καλλιτέχνες να παίρνουν από τα τηλεπικοινωνιακά τέλη αυτό που τους αναλογεί. Προϋπόθεση για αυτό είναι να νομιμοποιηθεί η ανταλλαγή αρχείων. Θα μπορούσαμε ακόμα να δούμε διάφορα είδη αδειών που να επιτρέπουν διαφορετικές χρήσεις, όπως προσπαθούν να κάνουν οι άδειες creative commons.

– Ζητάτε λοιπόν να επιβληθεί μια ρύθμιση μέσω του κράτους;

– Να μεταρρυθμίσουμε τους οργανισμούς δικαιωμάτων με πιο ανοιχτό και κοινωνικό τρόπο, υπέρ των συμφερόντων των δημιουργών και των χρηστών του Διαδικτύου. Τα ίδια προβλήματα παρουσιάζονται και σε άλλες βιομηχανίες, όπως τα φάρμακα και η επιστημονική έρευνα. Είναι υπέρτερο το δικαίωμα πρόσβασης σε ένα φάρμακο που θα σου σώσει τη ζωή, από το δικαίωμα προστασίας μιας πατέντας. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων γενικά με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δείτε το wiki του P2P Foundation, του ιδρύματος που ίδρυσε ο Μichel Bauwens

Δικτυακά κολάζ με το Vuvox

Το Vuvox είναι μια δωρεάν δικτυακή υπηρεσία που επιτρέπει τη γρήγορη δημιουργία εντυπωσιακών κολάζ χρησιμοποιώντας κείμενο, εικόνες, ήχο, βίντεο και RSS feeds. Το αποτέλεσμα μπορεί να επικολληθεί, όπως θα κάναμε και μ’ ένα βίντεο από το YouTube, στο ιστολόγιό μας, σ’ έναν ιστότοπο ή ν’ αποτελέσει τμήμα μιας ευρύτερης παρουσίασης. Το υλικό που χρησιμοποιούμε μπορεί να είναι είτε πρωτότυπο είτε υλικό που προέρχεται από άλλες ιστοσελίδες, ψηφιακά αποθετήρια κλπ. Η εφαρμογή, κατάλληλη και για τη δημιουργία μικρών εκπαιδευτικών παρουσιάσεων, ανήκει στην κατηγορία των mashups, των δικτυακών δηλαδή εφαρμογών που συνδυάζουν επαναχρησιμοποιούμενα δεδομένα από περισσότερες από μια πηγές για τη δημιουργία πρωτότυπου υλικού.

Διαδικτυομανείς…

Είναι ηλικίας από 12 έως 24 ετών, κυρίως αγόρια. Κάθονται κατά μέσο όρο 17 ώρες την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, σερφάροντας στο Διαδίκτυο ή συνομιλώντας με τους κυβερνοφίλους τους. Πολλές φορές ξεχνάνε να φάνε ή να φροντίσουν τον εαυτό τους και έχουν χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο. Πραγματικούς φίλους δεν έχουν. Υποφέρουν από αϋπνία και μπορεί να γίνουν επιθετικοί αν κάποιος τολμήσει να τους στερήσει την αγαπημένη τους ενασχόληση.
 Είναι οι «διαδικτυομανείς», άτομα που παρουσιάζουν μια νέα μορφή εξάρτησης, την εξάρτηση από τον κυβερνοχώρο, που απειλεί τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική τους υγεία. Η ολοκληρωτική καταβύθιση στην εικονική πραγματικότητα είναι ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, που τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε άτομα κυρίως νεαρής ηλικίας, τα οποία είναι πιο ευάλωτα στις πάσης φύσεως «μόδες» που εύκολα εξελίσσονται σε πραγματικές εξαρτήσεις. Είναι μάλιστα τόσο ισχυρή η γοητεία που ασκεί το ηλεκτρονικό μέσο στον υπό διαμόρφωση πνευματικό και συναισθηματικό κόσμο του εφήβου, ώστε κάθε προσπάθεια των γονέων να βάλουν φρένο σε αυτή την πρωτόγνωρη μορφή εξάρτησης αντιμετωπίζεται συχνά με υπερβολικά ξεσπάσματα θυμού ή ακόμη και βίας από την πλευρά των εφήβων.
Διαβάστε περισσότερα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Συνδρομητικές ηλεκτρονικές εφημερίδες

Η ηλεκτρονική έκδοση των TimesΠριν από δυο περίπου χρόνια είχα κάνει εγγραφή στο ηλεκτρονικό αρχείο των Times του Λονδίνου, μια καταπληκτική υπηρεσία που σου έδινε την ευκαιρία να περιηγηθείς στα φύλλα της ιστορικότερης ευρωπαϊκής εφημερίδας από την έκδοσή της ως τις μέρες μας. Η ελεύθερη πρόσβαση στο υλικό είχε κρατήσει, αν θυμάμαι καλά, ένα τρίμηνο κι έπειτα μετατράπηκε σε συνδρομητική και μάλιστα με σχεδόν απαγορευτικό τίμημα.

Αυτή ήταν η πρώτη πράξη της προσπάθειας του Μέρντοχ να τιμολογήσει ένα τμήμα έστω της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας του. Την προηγούμενη εβδομάδα ένα mail των Times ζητούσε την επιβεβαίωση της παλιάς εγγραφής υποσχόμενο πολλές νέες υπηρεσίες για τα μέλη. Τα λογότυπα των πιστωτικών καρτών στο τέλος του μηνύματος απέτρεψαν την προσεκτικότερη ανάγνωση του μηνύματος. Όπως διαβάζω σήμερα στην Καθημερινή, από τον Ιούνιο οι ιστοσελίδες της βρετανικής εφημερίδας The Times και της κυριακάτικης έκδοσης The Sunday Times θα γίνουν συνδρομητικές. Η ημερήσια συνδρομή καθορίστηκε στη 1 λίρα (περίπου 1,12 ευρώ), ενώ θα υπάρχει και η δυνατότητα εβδομαδιαίας συνδρομής στο ύψος των 2 λιρών για τις ιστοσελίδες της ημερήσιας (www.thetimes.co.uk) και της κυριακάτικης έκδοσης (thesundaytimes.co.uk), οι οποίες θα εγκαινιαστούν στις αρχές Μαΐου, σε αντικατάσταση της υφιστάμενης κοινής ιστοσελίδας Times Online (www.timesonline.co.uk).

Το επιχειρηματικό σχέδιο του Μέρντοχ για την τιμολόγηση των ηλεκτρονικών εκδόσεων του ομίλου του έρχεται ως απάντηση στη συνεχιζόμενη πτώση των πωλήσεων των έντυπων εκδόσεων. Από την έκβαση του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί αν και κατά πόσο θα ακολουθήσουν το δικό του μοντέλο και άλλοι εκδότες καθώς και η στάση τους έναντι των «Νέων Μέσων» που συχνά αναδημοσιεύουν τμήματα ή και ολόκληρα άρθρα των εφημερίδων τους. Στην Ελλάδα ανάλογη προσπάθεια έγινε από το ΒΗΜΑ, που αρχικά ζήτησε συνδρομή για την ανάγνωση της εφημερίδας ενώ στη συνέχεια περιορίστηκε στη συνδρομή για εκέινους που επιθυμούν να σχολιάζουν τα κείμενά του (πόσοι ανταποκρίθηκαν άραγε;)

Ιστολόγια ΠΣΔ: 2 χρόνια, 5954 ιστολόγια και 45855 αναρτήσεις μετά…

Στις 15 Φεβρουαρίου 2008 καταγράφεται η πρώτη ανάρτηση στα ιστολόγια του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου. Ένα απλό «Γεια σου κόσμε» δίχως συνέχεια. Παρότι η επίσημη πρώτη των εκπαιδευτικών ιστολογίων τοποθετείται περίπου δυο μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2008, σημασία έχει ότι έχουν περάσει περίπου δυο χρόνια από την έναρξη λειτουργίας αυτής της «κλειστής» κοινότητας ιστολόγων, μέσα στα οποία πολλά φαίνεται να έχουν αλλάξει. Έχουν όμως αλλάξει;

Τον Ιούλιο του 2008 είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο σ’ αυτό το ιστολόγιο, στο οποίο προσπαθούσα να διερευνήσω κάποια χαρακτηριστικά των ιστολογίων του ΠΣΔ με βάση τον αριθμό των ιστολογίων που υπήρχαν τότε, τον αριθμό των αναρτήσεων, τη συχνότητα ανανέωσης αλλά και τους ρυθμούς απόσυρσης από την (μάλλον δυνητική) κοινότητα. Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο έχουν μεταβληθεί τα στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί τότε.Στην παλιότερη προσέγγιση είχα χρησιμοποιήσει στοιχεία που είχα αντλήσει από το ΠΣΔ στις 31 Ιουλίου 2008 ενώ για την πιο πρόσφατη στοιχεία της 20ης Φεβρουαρίου 2010. Παρότι τα ποσοτικά στοιχεία δε λένε πάντα την αλήθεια, κάποιες διαπιστώσεις είναι, νομίζω, ενδιαφέρουσες: Συνέχεια

Δημοσιεύστε προστατευμένο περιεχόμενο στο διαδίκτυο

Κάποιες φορές θέλουμε να δημοσιεύσουμε περιεχόμενο στο διαδίκτυο και να το κρατήσουμε μακριά  από «αδιάκριτα βλέμματα». Μια από τις λύσεις που ξεχωρίζει, κυρίως για την ευχρηστία της, είναι το copytaste.com. Γράφουμε το κείμενο που επιθυμούμε ή μεταφέρουμε βίντεο ή  εικόνες, τα προστατεύουμε με κωδικό και κοινοποιούμε στους επιθυμητούς αποδέκτες τη διεύθυνση και τον κωδικό πρόσβασης.

Παρότι δε διαθέτει τις δυνατότητες συνεργατικής δημιουργίας κειμένου που προσφέρουν πχ τα GoogleDocs, αποτελεί μια γρήγορη και εύχρηστη λύση για όσους επιθυμούν να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες του διαδικτύου αποφεύγοντας την υπερβολική έκθεση.

Φωνητική μετάφραση σε πραγματικό χρόνο

Αν ισχύουν οι πληροφορίες που έρχονται από την Google, το …επεισόδιο του πύργου της Βαβέλ σύντομα θ’ αποτελεί μια παρένθεση στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Σε συνέντευξή του στους Times του Λονδίνου, ο Frank Och, επικεφαλής του τομέα ανάπτυξης εφαρμογών μετάφρασης της Google, δήλωσε ότι η εταιρεία αναπτύσσει μια εφαρμογή αυτόματης αναγνώρισης φωνής και μετάφρασης (σχεδόν) σε πραγματικό χρόνο.

Η εφαρμογή θα χρησιμοποιηθεί αρχικά σε κινητά τηλέφωνα που βασίζονται στο Android, το λειτουργικό σύστημα της εταιρείας για φορητές συσκευές, αίροντας τους περιορισμούς επικοινωνίας μεταξύ δυο συνομιλητών οι οποίοι δεν έχουν κοινό γλωσσικό κώδικα.

Μεταξύ μας πάντως, με βάση τις ως τώρα επιδόσεις των συστημάτων αναγνώρισης φωνής, είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός για την επιτυχία το σχεδίου της Google. Σίγουρα όμως θα πρέπει να περιμένουμε αρκετά, αφού η εταιρεία υπολογίζει ότι οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές θα είναι έτοιμες στα τέλη του 2012.

Θα έρθει καιρός;

Είμαι φτιαγμένος, καιρό τώρα, μ’ όσα βλέπω να γίνονται γύρω μου κι είπα ν’ ανεβάσω το «Θάρθει καιρός» της Κατερίνας Γώγου, έτσι να εκτονωθεί λίγο ο θυμός, να δραπετεύσει το μυαλό σ’ εκείνη την εποχή που «θ’ αλλάξουνε τα πράγματα», που «τα παιδιά θα διαλέγουνε γονείς» και έννοιες και λέξεις όπως εξευτελισμός, τιμή, κέρδος θα τις κρατάμε «για το μάθημα της Ιστορίας». Κι αντί να δω το βίντεο, βλέπω τη γνωστή οθόνη της Google. Το περιεχόμενο που πας να δεις έχει επισημανθεί από «χρήστες» ως ακατάλληλο, γι αυτό πρέπει να συνδεθείς για να πιστοποιήσεις ότι είσαι 18 κλπ. Πάλι καλά! Γιατί στην περίπτωση των blogs ανάλογες καταγγελίες ανώνυμων χρηστών (μονομερώς ανησυχούντων και σκανδαλωδώς εισακουομένων) οδήγησαν στο οριστικό κλείσιμό τους. Η άλλη πλευρά της ελευθερίας στο Διαδίκτυο…

Θα έρθει επιτέλους το τέλος του κόσμου ή να πάω για καφέ;

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες ότι επίκειται το τέλος του κόσμου. Για την ακρίβεια το τέλος του κόσμου των υπολογιστών, όπως τουλάχιστον τον γνωρίζουμε. Αιτία, ο φοβερός και τρομερός ιός conficker.

Δημιούργημα σατανικού συνωμοτικού κέντρου (ας πούμε κινέζικου, δένει και με άλλες θεωρίες), μήνες τώρα μολύνει κατά τρόπο συστηματικό εκατομμύρια υπολογιστές σ’ όλον τον πλανήτη.

Πόσα εκατομμύρια;

Η πρώτη αναφορά που διάβασα μιλούσε για μισό εκατομμύριο μολυσμένους υπολογιστές, που στο αμέσως επόμενο άρθρο έγιναν δυο εκατομμύρια, που έγιναν πέντε, για να γίνουν δέκα, για να δημιουργήσουν εντέλει το μεγαλύτερο δίκτυο υπολογιστών ζόμπι που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.

Αυτή η απίστευτη στρατιά νεκροζώντανων υπολογιστών μήνες τώρα υποκρίνεται ότι δουλεύει για μας. Διεκπεραιώνει έγγραφα, κατεβάζει ταινίες, υπολογίζει τα κοινόχρηστα, στέλνει mail με καλαμπούρια, άντε ανεβάζει και κανα κειμενάκι στα blogs μας. Στην πραγματικότητα όμως, περιμένει τη στιγμή που ο δημιουργός της (το κέντρο που λέγαμε) θα την επαναπρογραμματίσει.

Και τότε θα γίνει το έλα-να-δεις. Αεροσκάφη θα συγκρούονται πάνω από τα κεφάλια μας, πλοία θα διαγράφουν πιρουέτες στους ωκεανούς, τα κόκκινα τηλέφωνα του Λευκού Οίκου θα καλούν φαναρτζίδικα στην Κυψέλη, τα τερματικά της ΓΑΔΑ θα παίζουν βιντεοκλίπ με τους Μαζού (εντ δε Ζου), οι υπολογιστές του Γενικού Λογιστηρίου θα πιστώνουν τους λογαριασμούς των υπαλλήλων με αύξηση 82,37%, τα ΑΤΜ θα δίνουν με κάθε ανάληψη και μια δώρο, τα καπάκια στις λεκάνες θα ανεβοκατεβαίνουν προκαλώντας εκκωφαντικό θόρυβο που προσημαίνει την έλευση του θηρίου της Αποκαλύψεως (όπως πολύ σωστά αποκωδικοποίησε στα τελευταία 534 βιβλία προφητειών γνωστός τηλεβιβλιοπώλης) και οι ντελιβεράδες δε θα προλαβαίνουν να παραδίδουν πίτσες με ζαμπόν και πεπερόνι που παρήγγειλε ο ίδιος ο Αντίχριστος για να σκανδαλίσει τους πιστούς μέσα στη Σαρακοστή.

Συνέχεια

Twitter: η άλλη «δημοσιογραφία»

Πριν από καιρό είχα κάνει εγγραφή στα tweets, τα σύντομα δηλαδή μηνύματα που ανταλλάσσονται μέσω twitter, μιας αθηναϊκής εφημερίδας. Στο διάστημα που μεσολάβησε δε μετάνιωσα για την επιλογή. Οι ειδήσεις που μέσω του twitter έφταναν είτε στον υπολογιστή είτε στο κινητό συχνά με πληροφόρησαν εγκαίρως για κάποια εξέλιξη που με ενδιέφερε.

Την προηγούμενη εβδομάδα όμως είδα, με κάποια έκπληξη ομολογώ, ότι η εφημερίδα είχε κάνει εγγραφή και στα δικά μου tweets. Κίνηση «αβροφροσύνης» πιθανώς. Ή απλώς μια κίνηση χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, απλώς για να υπενθυμίσει την παρουσία της στον δικτυακό αναγνώστη. Δεν αποκλείεται. Άλλωστε το είχε κάνει σε όλους όσοι είχαν εγγραφεί.

Από την άλλη όμως, ίσως να είναι το προανάκρουσμα μιας άλλης εποχής για την παραδοσιακή δημοσιογραφία. Μπορεί προς το παρόν η καλή εφημερίδα να μην έχει την πρόθεση ή (και) την υποδομή να παρακολουθήσει τα εκατοντάδες μηνύματα που ανταλλάσσουν οι followers της. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορεί να αδιαφορεί για τη «δυναμική ενημέρωσης» που αναπτύσσουν οι ίδιοι οι πολίτες.

Οι εξελίξεις στον read and write ιστό, στο web 2.0 αν θέλετε, είναι καταιγιστικές και αναδεικνύουν τη δύναμη των νέων μέσων όχι μόνο στην υποδοχή, τη διήθηση, τον σχολιασμό των ειδήσεων αλλά και στην «πρωτογενή» ενημέρωση. Συχνά το τελευταίο διάστημα, κέρδισα χρόνο από την ενημέρωση μέσω των tweets και όχι μόνο σε χρηστικά ζητήματα (πχ «πορεία στο κέντρο -κλειστό το ένα ρεύμα της Πατησίων») αλλά και σε πολλά άλλα. Για παράδειγμα, δε μπόρεσα να παρακολουθήσω το πρόσφατο συνέδριο για την επιστήμη του Ιστού. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πήρα και μια γεύση απ’ όσα συζητήθηκαν. Συνέχεια